سفر از ایمان به ایقان

176 شكافتن آسمان و متلاشی شدن كوه ها و فروپاشی سدها در آن لحظات، تار ی كی شب رخ نمود و خستگی و كوفتگی، ما را فرا گرفته بود . مردم حول و حوش ما در آن جز ی رۀ كوچک در خواب عم یق فرو رفته بودند . در آن لحظات احساس کرد ی م كه قوه ای ن ی روبخش درون ما را روشن می سازد و پرده ها را از برابر چشمانمان کنار می زند و اشک های ما را پاک می کند و بر شانه های مان دست مهربانی می زند و ما را مشمول محبتی وصف ناشدنی می سازد. احساس ح ی رت و ترس از عص ی ان كه ما را می آزرد به احساسی ش یری ن و لذت بخش از تسل ی م و اطمی نان مبدّل شده بود. خدای ا درست همان احساسی بود كه خداوند در آ ی ات خو ی ش وصف میفرماید: أنَا عَلَ أ زَل إ ذَا اَن أ ض هَامِدَةً فَا أ َر «... وَتَرَی الا ی أ أ بَتَت أ وَاَن أ وَرَبَت ت  أ تَز أمَاءَ اههَا ال أ جٍ بَهِ زَو  أ كُل مِن یجٍ». (سوره حج- آیه )۵ ...و زمین را خشكیده می بینی و[لی ] چون آب بر آن فرود آوریم به جنبش درمی آید و نمو می کند و از هر نوع [رستنی های] نیكو می رویاند . 80 صرفاً در آن لحظۀ سرنوشت ساز بود كه در كمال خضوع و خشوع و توسل و ابتهال تصم ی م گرفتی م كه تسلی م ارادۀ خداوند عز ی ز و منان شویم تا دل هایمان به ذكر الهی و آنچه حق نازل فرموده است خاشع شود و ا ی مان 80 ترجمۀ فولادوند به این آدرس اینترنتی

RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2