155 هی چ مظهری از مظاهر الهی ظاهر نشده است كه با تكذ ی ب و تهمت دیوانگی و افسون مواجه نشده باشد و بر او و پ ی روانش به باطل، دروغ و افترا روا نداشته باشند . غضب و قهر الهی با وجود اختلاف نوع آن بر هر امتی بی رحمانه نازل شده است كه رسول خو ی ش را تكذی ب نموده است. متوجه شدیم كه هر امتی سرانجامی داشته است و ه ی چ امتی جاوید و همیشگی نبوده است . آی ات، بس ی ار روشن مانند فرود آمدن س یلی های پی درپی بر چهرۀ ما فرود می آمد كه تاب تحمل را سلب نموده بود، و تمامی آنها بر رحمت الهی و مستمر بودن پیامبران حق دلالت می نمود . اگر چنانچه خداوند، رحمت خو ی ش را متوقف ساخته است و د یگر پی امبرانی برای هدا ی ت و راهنمایی ما نمی فرستد، چگونه است كه ا ی ن قصه ها را در سوره های مختلف قرآن تكرار می فرمای د و ما را از عاقبت شوم تكذ ی ب كه آفت اصلی است بر حذر می دارد كه ملت ها و امت ها را فرا گرفته و آنها را –پناه بر خدا- از قلّه های ای مان به دره های كفر می اندازد . دو آیۀ ذیل، ای ن مطلب را تأكید میفرماید: أ لاَ إ ذَا جَاءَ اَجَلُهُم ةٍ اَجَلٌ فَا اُم «وَلِكُل ی أ تَاْخِرُونَ سَاعَةً وَلاَ س ی أ دِمُونَ». أ تَق س (سوره اعراف - آیه )۳۴
RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2