153 الهی و پ ی روی از هوی و هوس بوده، ولی ه ی هات زیرا ای ن امری ثابت و پای دار است و مش ی ت الهی به هی چ وجه تغیی ر و تبد ی ل نمیکند. أ إ ن أ ا آ «وَا یرَو یةً ی أ رِضُوا وَ ع ی أ رٌ قُولُوا سِح أ تَمِر مُس . أ أ وَاءَهُم بَعُوا اَه بُوا وَات وَكَذ .» أ تَقِر أ رٍ مُس اَم وَكُل (سوره قمر- آیات ۲ و )۳ و هرگاه نشانه ای ببینند روی بگردانند و گویند سحری دائم است و به تكذیب دست زدند و هوس های خویش را دنبال كردند و [لی] هر كاری را [آخر] قراری است. 68 قصه ها در كمال فصاحت و بلاغت به طور مختصر تكرار می شوند و به دنبال آن برای تأکید ضمنی پرسشی از نحوۀ عذابی آمد ه است كه هر امّتی بدان دچار خواهند شد تا آن هدف اصلی از ذهن خواننده پاک نشود و ای ن مصیبت ها و عاقبت های وخی م در ادوار بعد تكرار نگردد . خداوند متعال در آخر داستان سؤال د ی گری را مطرح می سازد كه جواب را در بطن خویش دارد: بیشتر مردم درس عبرت نخواهند گرفت و متذكر و متنبه نخواهند گرد ید. «فَك ی أ فَ كَانَ عَذَاب ی وَنُذُر . وَلَقَد ی كِرٍ». أ مُد أ مِن أ رِ فَهَل ك أ آنَ لِلذ أقُر أ نَا ال ر س (سوره قمر- آیات ۲۱ و )۲۲ 68 ترجمۀ فولادوند به این آدرس اینترنتی
RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2