144 اشاره می نمای د كه صرفاً برای شرح و تفص ی ل و یا تأكی د كردن نبوده بلكه رحمت و هدا ی تی است از برای مؤمنین. با تعجب پرس یدم: آی ا ذكر آن پ ی امبران و داستان های آنان دل یل و برهانی بر استمرار بدون وقفۀ اد ی ان در نقشۀ محكم الهی ن ی ست تا آنچه از مجموعۀ اسماء و صفات الهی مستور بوده، در عالم وجود ظاهر و آشكار گردد؟ آی ا تجلیات متعدد صفات ذات پروردگار را در حد ظرف یت و قابلیت فطری منعكس نمی سازد؟ با مطالعۀ برخی از سوره های قرآن مانند سورۀ ی ونس و غ ی ره متوجه شدی م که بسی اری از مفاه ی م در كتاب های آسمانی به صورت نمونه های گوناگون در داستان های انبیاء به تكرار آمده است . سپس احساس کردیم آنچه را كه می توان از وقا یع ای ن داستان ها استخراج و نتیجه گیری نمود، همانا تكرار روش تكذ ی ب و انكار و اعتراضی بود كه جم ی ع فرستادگان الهی با آن مواجه گرد ی دند؛ چه كه با مبادی و احكامی كه بدان خو گرفته و از اجداد خود به ارث برده بودند، متفاوت بوده و مصالح دن ی وی و هوی و هوس آنان را برآورده نمی ساخته است . پس جای شگفتی ن ی ست اگر ع ی ن همان اعتراض ها كه بر استدلال های واهی استوار بوده در هر دوره از زمان تكرار شود و به همان تهمت ها از دروغ و افسون و دیوانگی و گمراهی، انب ی اء و پیامبران الهی را متّهم سازند گو یا ای ن قاعده ای است كه استثناء هم ندارد . قانونی است
RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2