112 اِنس می فرمای د كه شما هم گمان نمود ی د كه خداوند احدی را مبعوث نخواهد فرمود . و به عبارتی د ی گر آنكه آنها حكم خو یش را در مورد انقطاع وحی الهی بر پا ی ۀ گمان كه منافی ارادۀ الهی است قرار داده اند، و با جرئت كلمۀ (لن) را كه دل ی ل نفی مطلق در آینده می باشد به كار بسته اند و ا ین خود جرئت بر خداوند است . از همی ن كلمۀ نفی توسط قوم ی وسف در سورۀ غافر استفاده شده است أ أ عَ كه «لَن ی ب أ دِهِ رَسُولاً أ بَع هُ مِن ثَ الل « .» خدا بعد از او هرگز فرستاده ای را برنخواهد انگ یخت.» 37 با ناباوری از ا ی ن مطابقت عج ی ب در طرز افكار اقوام و ملل با وجود گذشت زمان و اعصار و تغ یی ر سطح افكار فری اد زده گفتم : ببی ن چگونه دو بار جملۀ أ «لَن ی أ عَثَ ب هُ الل » تكرار شده است . بار اول در سور ۀ جن به طور نفی مطلق در آینده با كلمۀ «احدا» و بار دوم در سورۀ غافر به صورت مشخص گفته اند «رسول». فقط در آن لحظه بود كه احساس نمود یم چقدر لازم و ضروری است که دربارۀ افكار و معتقداتی كه با آن بزرگ شدهای م تجدی د نظر کنیم و به دنبال دلایل عقلی و نقلی باشیم كه بر اساس آن به ا ین نتی جه رسیده اند كه وحی الهی متوقف شده است . در حالی كه در موقعی تی هستیم كه ب ی ش از هر زمان به رحمت الهی نیاز داریم و ظهور پی امبران در هر زمان خود بزرگ ترین رحمت برای مردم به شمار می آید. 37 ترجمۀ فولادوند به این آدرس اینترنتی
RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2