ورای فرهنگ رقابت

73 ویتنام و آرزوهای مشترکی که در فرهنگ جوانان دهۀ 0991 وجود داشت، حاصل شده بود. اما بتدریج تفاوتهای نژادی ، جنسی، طبقاتی و مانند آن نهضت را در طول مرزهائی که به شیوۀ فزایندهای باریک و باریک تر میشدند، تقسیم کرد. گیتلین توضیح میدهد چیزی که هر گروه با هویت جدید ادعا میکرد، وجود دشمن در میان صفوف دیگر بود. 75 بنا به نظر گیتلین:ِ خود زبان جمعی را، نضهتهای جدید، یک خفقان استعمار ی یا عقیدهای برای توجیه حا کمیت مرد (مردان سفید پوست) میدان ستند... در مدتی خیلی کوتاه، اختلاف دیگر فقط مقوله ای در فکر نبود، بلکه به عمل درآورده شد، آنهم در سطحی عمیقتر از حد معمول. این اختلاف ، چشمگیرتر، زندهتر، و حاضرتر بود.. .چیزی بیش از یک اختلاف ًصرفا ذهنی و روش کاملی برای تجربۀ جهان بود. حال، اختلاف ، زنده بود و شدیدتر از وحدت احساس میشد. 76 گیتلین با تفکر دربارۀ ماهیت خودمحدود کنندۀ این رویکردهای انشقاق آمیز، نتیجه میگیرد که «سیاستهای اختلاف ، ریشه در یک اشتباه عمیق فلسفی دارند: تکیه بر این که مردم برای یکدیگر غیر قابل فهم هستند و باید چنین بمانند و آنچه که مردم را جدا میکند باید بر آنچه آنها را وحدت میبخش د، غلبه داشته باشد .» 77 آنچه که به نظر میرسد حتی گیتلین نادیده میگیرد این است که تمایزات بین «چپ» و «راست» که هنوز به آن تمسک میکند ( در حالی که انشقاق درون چپ را محکوم مینما ید)، جلوههائی از همان اصول ریشهای خصومتگرائی هستند. چپ و راست سیاسی هر دو خود را در چارچوب دشمن مشترک ، یعنی دیگری، که از سوی تفاوتهای سیاسی تعریف شده، تعریف میکنند. بر همین اساس ، هواداران چپ و راست هر دو اغلب به نیاز به وحدت داخلی برای غلبه بر دشمنان خود، که ادعا میکنند در طرف دیگر طیف سیاسی قراردارند، متوسل میشوند. اما چون اصطلاحات «چپ» و «راست» هر دو مقولاتی ساختگی هستند که پیچیدگی روابط، اعتقادات و ارزش های واقعی اجتماعی را منعکس نمیکنند، هیچ راهی برای رسیدن به اتحادی پایدار در هیچکدام از این اردوها وجود ندارد ، زیرا ًواقعا هیچ مرزی بین آنها وجود ندارد . در واقع، روابط، اعتقادات وارزش های اجتماعی ، بینهایت پیچید ه و متغیر هستند. اما همین که با این تصور که تفاوتها سرچشمۀ کشمکش واختلاف هستند، موضع خصمانهای اتخاذ شد، بدیهی است که جدائیهای اولیه بین چپ و راست با جدائیهای بعدی داخل چپ و راست دنبال میشوند. همین که این روند گریزاز مرکز به کار میافتد، خودداری از آن ا گر غیرممکن نباشد، دست کم دشوار است.