ورای فرهنگ رقابت

58 همانطور که نظام سهگانۀ رقابت نمیتواند ترتیب تنظیم بیرونی فعالیتهای بازار را بدهد، نمیتواند خودتنظیمی اخلاقی هم در میان عاملان بازار ایجاد نماید . وقتیعملا همۀ فعالیتهای عمومی به شکل مجموعه مسابقاتی در آمدهاند که به تعقیب همراه با رقابت منافع مادی شخصی پاداش میدهند، محیط فرهنگی به پیشرفت اخلاقی و خودتنظیمی منجر نمیشود. رقابت فراگیر و حسابنشده،ً معمولا ارزش های فردگرایانه و پرخاشگرانه را پرورش میدهد نه ارزش های مبنی برهمکاری و تعاون را. 39 پس مشکل،ِ اقتصاد بازار آزاد نیست ، بلکه مشکل در روابط درون نظام سهگانه و بزر گتر رقابت هاست. این نظام سهگانه که هم در تنظیم حکومتی و هم در تنظیم اخلاقی فعالیت های بازار ناتوان است، میراث دوگانهای دارد. از یک سو منجر به افزایش عظیم و دائمی فاصلۀ فقر و غنا میشود که در داخل وً عملا در بین همۀ کشورهای روی زمین شاهد آن هستیم. 41 از سوی دیگر، منجر به آلودگی عظیم و شتابگیرندۀ نظامهای زیست محیطی میگردد که ًنهایتا همۀ مردم وابسته به آن هستند. روالها و نهادها ی تقویت کننده با این که ممکن است نظام سهگانهای که در بالامورد بحث قرار گرفت، هستۀ نهادین فرهنگ رقابت باشد، اما مؤسسات و روالهای اجتماعی دیگری هم وجود دارند کهً معمولا اصول خصومتگرائی را که اساس این فرهنگ هستند، تقویت و تشدید میکنند. اینها شامل رسانههای تجاری، مدرسه و برخی از شکلهای فعالیت سیاسی میشوند. رسانههای گروهی تجاری اصول خصومتگرائی ًعمیقا در گفتمان رسانههای تجاری جای گرفته است . بخشهای قابل توجهی هم از اخبار و هم از محتوای تفریحی این رسانهها از کش - مکش، رقابت و خشونت ساخته شده است . رقابتهای خصومتآمیز در عرصههای سیاسی، قانونی و اقتصادی بخش اعظمی از مادۀ خام این محتوا را تشکیل میدهند. در عوض این مادۀ خام به شیوهای انتخاب ، تدوین و تأ کید میشود که کش مکش و رقابتی را که به خودی خود در جوامع غربی زیاد است را بزرگ میکند و بیشتر جلوه میدهد. 40 به این ترتیب ، رسانهها به ساخت و تقویت فرهنگ رقابت کمک میکنند. زندگی مردم آنطور که در رسانههای تجاری دیده میشود، چیزی بیش از یک منظرۀ خصومت آمیز نیست .