ورای فرهنگ رقابت

49 هستۀ همۀ نظامهای سیاسی مبنی بر حزبگرائی، مفهوم منافع سیاسی است . این اصطلاح اشارۀ گستردهای دارد به نیازها، ارزشها و یا آرزوهای یک فرد یا گروه. در این برداشت، منافع،ِ اساس آنچه فرد یا گروه در جریانات تصمیم گیری ترجیح میدهد، شمرده میشود. ًظاهرا منافع، به ارزیابی (آ گاه یا ناخودآ گاه) آنچه به صلاح فرد یا گروه اوست، جهت میدهد. به نظر میرسد در جوامع چندگرا اغلب افراد و گروههای مختلف منافع متباین یا متضادی دارند. فلسفۀ لیبرال غربی بر این باور است که یکی از عملکردهای اولیۀ یک نظام سیاسی آن است که بین منافع متضاد درون یک جامعه به نحو منفعت گرایانهای که گستردهترین دامنۀ ممکن از این منافع را تأمین نماید، توافق برقرار سازد. بنا بر این معیاری که جوامع غربی برای ارزیابی نظامهای سیاسی به کار میبرند، بسیار شبیه معیار آنها برای ارزیابی نظامهای اقتصادی است: این که ًظاهرا با چه مهارتی ارضای منافع شخصی رقیب را به حدا کثر میرسانند. برای نیل به این هدف، ساختار عرصۀ سیاسی بسیار شبیه بازار آزاد سرمایهداری بنا شده است . این عرصهای است که در آن افراد و احزابی که این افراد میسازند، میکوشند منافع و آرمانهای خاص خود را به نحوی منفعت طلبانه و رقابت جویانه پیش ببرند. 00 همانطور که لیون i میگوید، هرچند بعد منفعت جویانه در عملکرد یک حزب بطور گستردهای پذیرفته شده است، اما: طرفداران دولت حزبی چنین استدلال میکنند که ا گر کسی از دور به «بازار سیاسی» که در آن چند حزب، رسانه، گروه ذینفع و فرد تعامل دارند، بنگرد، میبیند که نیازهای دموکراتیک به روشی اسرار آمیز برآورده میشو ند...[گوئی] «دست غیبی» دیگری در کار است. 12 از این نظر نظامهای سیاسی غرب ًعمدتا به پیروی از الگوی بازار به عرصههائی برای معاملات سیاسی بدل شدهاند. 03 این امر ًبدوا از طریق تشکیل احزاب سیاسی که نمایند ۀ مجموعههای رقیبی از منافع هستند، صورت میگیرد. پس در حالی که سیاست - مداران و احزاب برای مبارزه و پیروزی در انتخابات سازمان می یابند، «مبارزات سیاسی» رقیب هستند که تکلیف رهبری و کنترل را در داخل و در میان احزاب تعیین میکنند.[به استعار ۀ نظامی توجه داشته باشید] همانطور کهِ هلد ii خاطرنشان میکند: ممکن است هدف بعضی احزاب تحقق بخشیدن به برنامهای از اصول آرمانی سیاسی باشد، اما ا گر فعالیت هایشان مبنی بر تدابیر منظمی برای کسب موفقیت انتخاباتی i Lyon ii Held