ورای فرهنگ رقابت

37 برابر بزرگتر از آن است که بتوان به نحو سودمند و کارآمدی همۀ اعضا را در همۀ جریانات تصمیم گیری مشارکت داد، گروه میتواند از تفویض ارادی برخی از قدرتهای تصمیم گیری به گروههای فرعی کوچکتر و اغلب انتخابی سود ببرد. این نابرابری ساختاری به توافق عمومی یا سلسله مراتب میتواند یک گروه خاص را قادر سازد کارهائی را انجام دهد که در غیر این صورت نمیتوانست و در این جریان بار مسئولیت تصمیم گیریهای جاری را از دوش تعداد زیادی از مردم بردارد تا به این وسیله آزاد شوند وقت و نیروی خود را به سایر امور سازنده که میتواند به نفع همۀ گروه باشد، اختصاص دهند. بنا بر این سلسله مراتب میتواند تحت شرایط مناسب یک اصل سازمان دهندۀ مفید و مطلوب باشد. اما این شرایط شامل روابط همکاری میان افرادی که ا گر سلسله مراتب نبود، برابر بودند ، هم میشود. از این نظر، این شکل در عین حال که نشان میدهد سلسله مراتب را نمیتوان به خودی خود با استبداد یکی دانست، هشدار میدهد که سلسله مراتب را بر خلاف تصور بسیاری از نظریه پردازان سنتی عملکردگرائی نمیتوان به خودی خود با تواندهی هم یکی دانست. 03 تحت شرایط روابط خصمانه، سلسله مراتبً معمولا به استبداد منجر میشود و این شرایط در فرهنگ حا کم مسابقه و رقابت گسترۀ وسیعی دارد. این طرح همانطور که ابعاد مثبت و منفی نابرابری قدرت را نشان میدهد، ابعاد مثبت و منفی برابری قدرت را هم روشن میکند. درست است که برابری قدرت در بسیاری از روابط قدرت تعاونی که در آن به تواندهی متقابل منجر میشود، شرایط مطلوبی است، اما میتواند در عملکرد بسیاری از روابط خصمانۀ قدرت که اغلب در آنها نا کامی متقابل به همراه میآورد، اختلال زیادی ایجاد کند. برای مثال گیرکرد حزبی را که مشخصۀ بسیاری از تصمیم گیریهای سیاسی معاصر در دموکراس یهای لیبرال غربی است ، در نظر بگیرید . چنین گیرکرد هائی نه تنها حزبهای سیاسی قدرتمند را بطور مساوی تضعیف میکند، بلکه با از کار انداختن تنها راه تصمیم گیری جمعی آنان، همۀ مردم را تضعیف میکند. یک مثال افراطی تر، یعنی خط مشی مربوط به سلاحهای اتمی مشهور به «تضمین نابودی متقابل» i ( MAD ) را در نظر بگیرید که در سراسر جنگ سرد حا کم بود و با استدلال میتوان نشان داد که امروزه با ادامۀ وجود انبارهای عظیم هستهای در گوشه و کنار دنیا هنوز هم حا کمیت دارد. خط مشی MAD نمونۀ کلاسیکی از یک رابطۀ i Mutually Assured Destruction (MAD)