ورای فرهنگ رقابت

18 برای مثال در مورد گفتمان پزشکی غرب، مفاهیم کل نگران های مانند «حفظ سلامت» و «پیشگیری » تا همین اواخر به واسطۀ مفاهیم تجزیه گرایانهای مانند کنترل بیماری و اقدام اضطراری ، تحت الشعاع قرار گرفته بود. به این ترتیب ، در بخش اعظم قرن گذشته، فنون پیشگیری مبنی بر تغذیه، استفاده از گیاهان داروئی، حرکات بدنی و طب سوزنی و مانند آن ًعمدتا از نظام معتبر علمیکنار گذاشته شده بود. «موضوعات » انسانی پزشکی غرب نیز به نوبۀ خود ًعموما عناصر اصلی در حفظ سلامت و درمان خود به شما ر نمی رفتند. در نتیجه نهادها و مؤسسات از این رویکرد های متفاوت نسبت به سلامت و درمان پشتیبانی نمی کردند. گفتمان جدید پزشکی در همۀ این موارد همان قدر به واسطۀ آن چه در آن نیست تعریف میشود که به واسطۀ آنچه در آن هست. برای گسترش باز هم بیشتر این الگو، در حالی که ساختهای کلامی میتوانند با یکدیگر به صورت گفتمانهای کاملی بیان شوند، گفتمانهای کامل به نوبۀ خود میتوانند همراه با سایر گفتمانها به شکل صورتهای جامع کلامی بیان گردند. 09 عبارت صورتهای جامع کلامیاش اره به بیان گفتمانهای جدا ولی سازگاری دارد که به شیوههای مشابهی برای تفکر، سخن و عمل در رابطه با طبقات مختلفی از پدیدهها قوت میبخش ند. گفتمانها باز هم طبق اصول یا قراردادهای فرهنگی است که با یکدیگر بیان میگردند و به شکل صورتهای کلامی بزرگتر در میآیند. برای مثال وقتی گفتمان پزشکی که در بالا توصیف شد با گفتمان هائی که روش بازار آزاد را برای توزیع کالاها و خدمات ایده آل میدانند، بیان شود، یک صورت کلامی بزرگتر را تشکیل میدهد و در عمل به شکل یک نظام پزشکی تجاری در میآید که خدمات بهداشتی را مثل یک کالا به آنهائی که استطاعت مالی آن را دارند، می فروشد و بنا بر این مانند هر چیز دیگری در بازار آزاد عمل میکند، شبیه نظامی که در ایالات متحده هست. از سوی دیگر وقتی گفتمان پزشکی که در بالا توصیف شد با گفتمانهائی که توزیع عمومی کالاها و خدمات اساسی را ارج مینهند، بیان شود، صورتی کلامی را تشکیل میدهد که در عمل به صورت یک الگوی خدمات بهداشتی عمومی در میآید، الگوئی که صرف نظر از وضعیت مالی افراد، به آنها خدمات بهداشتی ارائه میکند، شبیه الگوئی که در کانادا یا انگستان هست. از این نظر، یک صورت کلامی را میتوان نوعی جهان کلامی یا مجموع های ازگفتما نهای مرتبط دانست که مشخصۀ یک فرهنگ خاص در یک زمان خاص تاریخی است، مجموعهای که اعضایش در آن به دنیا میآیند، رشد و پیشرفت میکنند و شیوههای «عادی» پندار و گفتار و کردار را میآ موزند و هرچند این مجموعه از گفتمانها