ورای فرهنگ رقابت

193 آنها نمی خوانیم، زیرا این تدابیر با الگوهای خصمانۀ تغییر اجتماعی که بسیاری از تحصیل کردگان برای «دیدن» آنها تربیت شدهاند، سازگاری ندارند. کوششهای سازندۀ تغییر اجتماعی که نسلهاست از سوی افراد ی بیشمار در سراسر عالم صورت گرفتهاند،ً معمولا در شرحهای ما از کوششهای اصلاح اجتماعی ثبت نمیشوند، زیرا در درون گفتمانهای خصمانه ًتقریبا نامرئی شدهاند. اما آشکار است که مبارزات خصمانه تنها راه حصول اصلاحات اجتماعی نبودهاند. در واقع یک روایت درست ممکن است نشان بدهد که در سراسر بخش بزرگی از تاریخ، اصلاح معنادار اجتماعی ًعمدتا از راههای غیرخصمانه بدست آمده است، در حالی که تدابیر خصمانه مقادیر عظیمی از نیروی انسانی را بلعیده و توجه زیادی را به خود جلب نموده ، اما ثمرات پایدار محدودی به بار آورد هاند. علاه بر آن، ا گر تحلیل این کتاب درست باشد، یک روایت درست باید آشکار سازد در حالی که تدابیر خصومتآمیز به نقطهای رسیدهاند که بازدهشان مرتب کاهش مییابد، تدابیر غیرخصمانه در عصری که وابستگی شدید اجتماعی و زیست محیطی به وجود آمده ، به عنوان مؤثرترین راه برای تغییر پایدار اجتماعی پدیدار گشتهاند. بر اساس این منطق میتوان احکام نظری ششم و هفتم را به پنج حکمی که در آغاز این فصل مطرح شده، اضافه نمود: .9 ماهیت فرهنگ رقابت که از نظر اجتماعی غیرعادلانه و از نظر زیست محیطی ناپایدار است، یک فرهنگ درونی اعتراض ایجاد نموده است . با این حال این فرهنگ اعتراض به عنوان یک تدبیر اصلاح اجتماعی به نقطهای رسیده که بازدهش کاهش مییابد زیرا اصول خصومتگرائی را که زیربنای فرهنگ حا کم رقابت است، مشروع میسازد و تقویت میکند. .7 در عصری که وابستگیها در آن شدت میگیرند، تغییر اجتماعی را میتوان به روش غیرخصمانه و با بیرون کشیدن وقت و نیرو از الگوهای قدیمی فرهنگی و سرمایه گذاریکردن این وقت و نیرو در ساخت الگوهای جدید، عادلانهتر و پایدارتر به شیوۀ مؤثری دنبال نمود، الگوهائی که به عنوان سرچشمۀ جاذبه برای تعداد فزایندهای ازمردم و در حالی که الگوهای قدیمی نه از طریق جنگ و مبارزه که از طریق کنارگذاشتن ، سقوط میکنند، عمل مینما یند. پاسخ به کسانی که شک و تردید دارند