ورای فرهنگ رقابت

177 با شکلگیری ًنسبتا اخیر « مؤسسات آموزشی » در همۀ مناطق جهان، به نظرمیرسد که توالی مراحل رشدی که در بالا توصیف شد هم سرعت بیشتری گرفته و هم کمی تغییر کرده است . ا کنون در بسیاری از مناطق حتی قبل از شکلگیری شورهای انتخابی، حلقههای مطالعاتی مربوط به مؤسسات آموزشی به کمک افراد تسهیل کنندۀ خود این جوامع یا تسهیل کنندههائی از مناطق همجوار تشکیل میشوند. این حلقههای مطالعه به نوبۀ خود به ازدیاد فعالیتهای اساسی و شتابگیری رشد و توسعه می ‌ انجا مند که بار دیگر به توانائی کمک به توسعۀ اجتماعی و اقتصادی جامعۀ بزرگتر پیرامون ختم میشود. تا به حال، جوامع بهائی که به این آخرین مرحلۀ رشد رسیدهاند، دامنۀ وسیعی از این پروژههای اجتماعی و اقتصادی را در سراسر دنیا آغاز کردهاند که بیشتر در معرض دید هستند. این پروژهها از جمله عبارتند از: ایجاد مدارس راهنمائی و برنامههای سوادآموزی در جوامع ی که فاقد این خدمات اساسی هستند، ایجاد شرکتهائی با سرمایههای خرد در جوامع ی که منابع مالی محدودی دارند، ایجاد رادیوهای بومی در میان مردمی که بطور سنتی به هیچ وجه دسترسی به وسائل ارتباط جمعی ندارند و بنای دانشگاههای روستائی غیرمتمرکز در مناطقی که به واسطۀ رویکردهای شهری به تحصیلات دانشگاهی از خدمات ضعیف دانشگاهی رنج میبرند. این اقدامات از الویتها و نیازهائی که بطور محلی یا منطقهای تشخیص داده شدهاند، سرچشمه میگیرند و ازمنابع محلی یا منطقهای موجود و قابلتوجهتر از همه از منابع انسانی که طی نسلها در جوامع ًدائما روبه رشد بهائی تربیت شدهاند، استفاده میکنند. بنا بر این در حالی که ناظران بیرونی ممکن است فقط این اقدامات قابل مشاهدهتر را به عنوان «پروژههای توسعه » تشخیص بدهند، اما کل جریان شکلگیری و بنای جامعۀ بهائی که به آنها منجر شده و آنها راممکن میسازد را باید توسعه دانست. در واقع بسیاری از « کارشناسان » بیرونی توسعه کمکم تشخیص دادهاند که این جریان طولانیمدت جامعهسازی شرط اولیۀ توسعۀ پایدار اقتصادی و اجتماعی است. علاوه بر آن، با توجه به این که هدف جهانی نهائی جامعۀ بهائی استقرار یک نظم نوین جهانی بر اساس اصول وحدت و همبستگی است ، معیار نهائی برای سنجش راهبردهای جامعۀ بهائی در زمینۀ توسعه به خوبی میتواند میزان تجسم این اصول خاص در کل این جامعه باشد. بر اساس این معیار، من میگویم که جامعۀ بهائی الگوی نمایانی از موفقیت است . با وجود دردهای فزایندهای که این جامعه همچنان در این مرحلۀ تکوینی از رشد خود تحمل میکند، میتوان ثابت کرد وحدتی که از قبل به آن رسیده است ، برجسته ترین موفقیتی است که به آن نائل گشته است . برای مثال این وحدت بطور