ورای فرهنگ رقابت

15 را بسازند ، اما توجه دقیق به تک تک خشتها ممکن است باعث شود بناهای فرهنگی بزرگتر و پیچیده تری که اغلب از آنها ساخته میشوند، از نظر دور بمانند . بازنمودها و اصول وقتی با یک دیگر و به صورت ساختارهائی پیچید هتر بیان میشوند، عمق و بعد پیدا میکنند. «بیان» به این معنی، یک معنای دو گانه دارد. 04 اول به بیان از طریق زبان اشاره دارد که در آن زبان به هر نظام سازمانیافتهای که از کلمات و یا علائم تشکیل شده باشد، گفته میشود. علاوه بر آن، بیان به ارتباط بین دو یا چند شیئی با یکدیگر نیز اطلاق میشود، مانند ارتباط دو استخوان به کمک یک مفصل. این دو معنی آن قدرها هم که در نگاه اول به نظر میرسد از هم بیگانه نیستند، زیرا بیان از طریق زبان همیشه شامل به هم پیوستن و مرتبطکردن چند کلمه یا علامت است . با توجه به شناختهای حاصل از نشانه شناسی، بیان در مطالعات فرهنگی نسبت به کاربرد عمومیترش معانی عمیقتری را در بر دارد. از آنجا که همۀ کلمات و علائم بخشی از سهگانههای بازنمودی هستند که ارتباط با اشیاء و معانی خاص را نیز تجسم میبخش ند، به هم پیوستن علائم در سطحِ زبانی ارتباط با به هم پیوستن همزمان علائم مختلف در ذهن مردم و همچنین با به هم پیوستن اشیاء و یا عادات اجتماعی مختلف در دنیای مادی همراه است . ًنهایتا عادات اجتماعی میتوانند باهم به شکل ساختارها و یا مؤسسات پیچید ۀ اجتماعی بیان شوند. بنا بر این ابعاد اجتماع ساختاری فرهنگ (نظامهای اشیاء و اعمال در دنیای خارج از ذهن انسان ) به نحوی که از نظر فرهنگی قاعده مند است ، از طریق علائم (نظامهای معانی) با ابعاد روان ساختاری فرهنگ (نظامهای معنی که در درون ذهن انسان بنا شده) ارتباط یافتهاند. برای مثال ا گر به عبارت «این درست ذات بشر است » بطور سطحی نگاه کنیم یک بیان سادۀ زبانی است، اما طبق اصول فرهنگی مجموعهای از معانی و اعمال با این بیان زبانی همراه هستند. در بسیاری از فرهنگهای لیبرال غربی این عبارت مجموعۀ پیچید های از رویکردها و باروها (یعنی معانی) را دربارۀ بدیهی بودن برخی از رفتارهای انسانی، مانند تعقیب رقابتآمیز منافع خودخواهانۀ شخصی تجسم می بخشد و همانطور که بحث های فصلهای بعدی نشان خواهند داد، این رویکردها و باورها به ساختارها و عاداتی منجر میشوند که اغلب این رفتارها را تحمل و یا حتی تشویق میکنند. به این ترتیب ،، درست همانطور که کلمات جدا گانه با یکدیگر بیان میشوند تا در یکعمل خاصسخنگفتن ساختهای پیچید ۀ دستور زبانی را تشکیل دهند، معانی و اشیاء و یا اعمالی که با این کلمات (یا سایرعلائم) همراه هستند نیز بطور همزمان با یکدیگر بیان میشوند تا ساختهای پیچی دهتری تشکیل دهند که از این به بعد آنها را