ورای فرهنگ رقابت

172 اساسی همۀ لذات جسمانی یا دنیائی را برسانند . در واقع سنت مجردماندن کشیشها و سنت رهبانیت ًعمدتا از همراهشدن رویکردهای زن ستیزانه با چنین باورهائی (یعنی این که جسم زن منشأ اصلی وسوسهها و لذات زمینی است و مردان باید برای پیشرفت روحانی خود از آن اجتناب کنند)، سرچشمه گرفتهاند. در برخی از فرهنگها چنین اعتقاداتی باعث ترویج سنتهای مربوط به تازیانه زدن به خود و سایر عادات مربوط به ریاضت جسمانی شدهاند. باز هم چنین باورها و رسومی با دریافت بهائی از ذات و جسم انسان تناقض دارد. این که بهائیان بین طبیعت پست تر و طبیعت متعالیتر انسان تمایز قائل میشوند برای این نیست که جسم انسان را به عنوان این که فاسد یا ناپا ک است ، تحقیرکنند . برعکس ، بهائیان جسم انسانی را محمل سودمندی برای پیشرفت ذهن انسان میدانند 065 که از این جهت باید با دقت، شرافت و احترام با آن رفتار کرد. 066 علاوه بر آن، بهائیان معتقدند که باید از لذات حسی جسمانی در محدودۀ اعتدال و در چارچوب ملاحظۀ سعادت دیگران بهره مند شد. 067 تجرب ۀ جامعۀ بهائی البته فرضیات مربوط به طبیعت بشر و دستورالعم لهای اجتماعی که از آنها برآمدهاند را ًنهایتا نمیتوان بطور انتزاعی ارزیابی کرد. بکارگیری آنها در دنیای واقعی هم باید ارزیابی شود. خوشبختانه تجربۀ جامعۀ بهائی فرصتی را برای چنین ارزیاب یهائی فراهم میکند. از این نظر جامعۀ بهائی را میتوان تجربهای اجتماعی دانست که فرضیات مربوط به طبیعت انسانی و سازمان اجتماعی را که طرح کلی آن در بالا مطرح شد، امتحان میکند. درست است که این تجربه طوری برنامهریزی شده که نسلهای زیادی را در بر بگیرد و هنوز نمیتوان نتیجۀ نهائی آن را تعیین کرد، اما میتوان مشاهدات اولیۀ بسیاری را بر اساس تجربیات جامعۀ بهائی تا به حال به عمل آورد. به این منظور ارزیاب یهای اولیۀ زیر را بر اساس دو دهه مشارکت و مشاهده در جامعۀ بهائی ارائه مینمایم که شامل مشاهداتی میشود که در جوامع متعددی در چهار کشور و در سه قاره صورت گرفته است . همچنین شامل مشارکت در چندین شورای انتخابی بهائی و همچنین شرکت در گسترهای از پروژههای اقتصادی –اجتماعی بهائی میشود و سرانجام این مشاهدات شامل 08 ماه کار داوطلبانه در مرکز جهانی بهائی در حیفای اسرائیل نیز میگردد.