ورای فرهنگ رقابت

159 جلو میرانند و تعداد روز افزون کسانی را که بدون هیچ تجربۀ قبلی اداری و تشکیلاتی برای عضویت در خدمات اداری بهائی انتخاب شدهاند، به یادگیری و افزایش توانائی خود بر میانگیز ند. 004 محافل بهائی ًدائما به همۀ این راهها با اعضای بیشتری از جامعۀ خود مشورت و از آنها نظر خواهی میکنند. با وجود این، برخلاف ا کثر نظامهای دموکراتیک فعلی که در آن تصمیم گیرندگان (که ًاساس ا فعالان سیاسی هستند) باید (به منظور ایجاد و یا حفظ سرمایۀ سیاسی) ًدائما در حال مذا کره دربارۀ خواستهای اجزاء رقیب، رأی دهندگان ، کمک کنندگان به مبارزات انتخاباتی و گروههای فشار و مبارزان باشند، محافل بهائی در مقابل گروههای بیرونی فشار و سایر فشارها برای تأثیرگزاری در تصمیماتشان محافظت شدهاند. این کار به چند طریق انجام شده است . اول، همانطور که در بالا آمد، کسانی که برای این محافل انتخاب میشوند، به دنبال انتخاب شدن نبودهاند و هیچ نفع شخصی در انتخاب شدن مجدد ندارند (آنها فعالان سیاسی که به دنبال ایجاد یا حفظ سرمایۀ سیاسی باشند، نیستند) . دوم، انتظار بر این است که اعضای انتخاب شده فقط بر اساس ندای وجدان خود دربارۀ موضوعات تصمیم گیری کنند (یکی از صفات اصلی که به علت آن انتخاب شدهاند) و نه بر اساس فرمانها یا فشارهای گروههای فشار رقیب. 005 و سرانجام انتظار بر این است که اعضای انتخاب شده تصمیمات خود را نه ًصرفا بر اساس منافع فوری جوامع مربوطه بلکه بر اساس سعادت بلندمدت همۀ بشریت بسنجند ، حتی ا گر این امر به معنای چشم پوشی از منافع محل از روی علاقه و توجه به سعادت ملل دوردست یا نسلهای آینده باشد. 006 بنا بر این در عین حال که محافل انتخابی بهائی فعالانه میکوشند تا خود را با شرایط و علائق جوامع خود آشنا سازند، از همۀ اعضای جامعه برای شرکت در جریان پیشنهاد، ارتقاء ، اجرا، ارزیابی و تصحیح برنامهها و مقرراتی که روی آنان تأثیر دارد، استفاده کنند و با مشاورین باتجربه برای دریافت گهگاه بینش و توصیه مشورت نمایند ، اما در این میان جائی برای رأی دهندگان ، کمک کنندگان به مبارزات انتخاباتی ، گروههای فشار و مبارزان رقیب (به معنای کسانی که به اعمالی دست بزنند که به منظور تحت فشار قراردادن تصمیمات محافل طراحی شده باشد) وجود ندارد . همۀ اینها با اهداف و اصول جامعۀ بهائی و نظام انتخاباتی آن در تناقض است. نظام انتخاباتی بهائی به سبب همۀ اینها نه تجسم یک مسابقه است و نه یک مبارزۀ قدرت. بر خلاف نظامهای انتخاباتی حزبی، این جریان وحدت بخش است ، نه تفرقه افکن و از آنجا که هیچکسبه دنبال انتخاب شدن نیست ، «پیروزی » در انتخاب ات