ورای فرهنگ رقابت

155 ساخته، به بارگاه اصول اخلاقی یا روحانی میکشاند که در آن احتمال غلبۀ عدالت اجتماعی و اهداف وسیعتر بیشتر است. بهائیان که به این ترتیب ، با توجه سنجیده، آ گاهانه و منظم به اصول اخلاقی هدایت میشوند، میکوشند در مشورت به اتفاق نظر برسند اما وقتی اتفاق آرا ممکن نیست به رأی ا کثریت راضی میشوند. 94 پس از این که تصمی میگرفته شد، صرف نظر از نظرات شخصی که هر کدام قبل از انجام مشورت داشتهاند و صرف نظر از این که موافق ا کثریت رأی دادهاند یا خیر، میکوشند که با وحدت آن را به اجرا درآورند . 93 بهائیان به تشریح این اصل مهم در مشورت میپرد ازند و میگویند: به محض این که تصمی میگرفته شد بر همۀ اعضای گروه فرض است که صرف نظر از این که چند نفر به آن رأی دادهاند با وحدت در جهت انجام آن اقدام نمایند . به این ترتیب ، هیچ گزارش «اقلیتی » یا «موضع مخالفی » در مشورت وجود نخواهد داشت. برعکس بهائیان معتقدند که ا گر تصمی می اشتباه است ، در اجرا معلوم خواهد شد، اما به شرطی که گروه تصمیم گیرنده ، و در واقع، کل جامعه از صمیم قلب از آن پشتیبانی کنند. این تعهد به وحدت تضمین میکند ا گر تصمیم یا پروژهای شکست بخورد ، مشکل از خود آن نظر است و نه از نبود حمایت جامعه یا لجاج تهای مخالفان. 84 بهائیان میگویند که تحت چنین شرایطی: «هر تصمیمی کهً قبلا اتّخاذ شده چنانچه در عمل با اشكالی مواجه شود قابل بررسی و تجدید نظر خواهد بود.» 95 از این رو، نظارت، ارزیابی ، اصلاح و یا رد تصمیمات قبلی ادامۀ جریان مشورت محسوب میشود. اما بهائیان معتقدند که این جریان طولی فقط به انداز ۀ وحدتی که در اجرای تصمیم اولیه به آن دست می یابیم، مؤثر واقع میشود. بنا بر این نظر، مخالفت حزبی یا گروهی تعیین این که مشکل از خود تصمیم بوده یا از خرابکاری عمدی که در اجرا ی آن شده، دشوار میکند. چنین مخالفتی فضای احترام متقابل و وحدت هدف را که در آن راحت تر میتوان دست به تغییر یا اصلاح تصمیمات قبلی زد، تضعیف میکند. از این نظر بهائیان معتقدند که مشورت به واسطۀ «فرهنگ اعتراض » که «از دیگر خصوصیات رایج در اقدامات دسته جمعی است »، تضعیف گشته است. 96 ساختارهای مؤسسات هرچند بهائیان معتقدند که برای مقابله با مشکلاتی که در مقابل بشر قرار دارد و روز به روز پیچید هتر و بههمپیوستهتر میشود، روشهای سنجیدهتری برای تصمیم گیری جمعی لازم است، اما تصدیق میکنند که چنین روشهائی به خودی خود کافی نیست . آنها معتقدند که روشهای جدید تصمیم گیری باید در مؤسساتی به کار گرفته شود که بتوانند در