ورای فرهنگ رقابت

124 در حیطۀ عمومی شاهد حضور الگوهائی بس با کفایت تر، فراگیرتر و غیرخصمان هتر برای ارتباط باشیم . البته میپذیریم که این سناریو از نقطه نظر فرهنگ رقابتً کاملا آرمان گرایانه به نظر میرسد. جایگزینهائی که در بالا مورد بحث قرار گرفتهاند در حال حاضر فقط در حاشیه قرار دارند و برای تحقق آنها لازم است تغییر و سازگاریهای بسیار دیگری در جوامع معاصر روی دهد. 015 به هرحال آنها روشهای جایگزینی را برای تفکر و صحبت دربارۀ ارتباط جمعی فراهم میسازند. آنها انسانها را در چارچوب قابلیتهایشان برای کنکاش جمعی و توافق بین خود تعریف میکنند. آنها دانش بشری را به شیوهای نسبی یا سه بعدی تعریف میکنند و سرانجام ضرورت ایجاد روالهای اجتماعی و توافق های نهادینی رامطرح میکنند که با این دیدگاههای تازه نسبت به ذات بشری سازگاری داشته باشند . خلاصه آن که آنها نگرش و مبنای نظری دیگری را برای جایگزینهای اصول خصومتگرائی فراهم میسازند. گزینۀ حل اختلاف میتوان اثبات کرد که تا به امروز و در درون فرهنگ حا کم رقابت، گزینۀ حل اختلاف از میان الگوهائی که در این فصل مورد بررسی قرار گرفته از همه چشمگیرتر و موفقتر بوده است . گزینۀ حل اختلاف در مقابل هزینههای مالی فزایندۀ نظام خصمانۀ حقوقی و بهای عاطفی سنگین و شکست متقابلی که هم مدعیان و هم مدافعان در این نظام تجربه میکنند و تأخیر و تعویق فزایندۀ موارد قضائی و حتی سرخوردگی بسیاری از وکلا و قضات، در بسیاری از کشورهای غربی روز به روز از حمایت بیشتری برخوردار میگردد. این حمایت شامل پشتیبانی رئیس سابق دیوان عالی ایالات متحده و سایر مقامات قضائی نیز میشود. 016 هرچند گزینۀ حل اختلاف اصطلاح بسیار گستردهای است که طیف کاملی، از مذا کرات مستقیم تا حا کمیت اجباری سوم شخصی را تشکیل میدهد، اما شکل آرمانی گزینۀ حل اختلاف، میانجی گری است . در واقع، شکلهای ترکیبی میانجیگری طیف کاملی از گزینۀ حل اختلاف را تشکیل داده است ، از «مذا ک میان» (مذا کرات میانجیگریشده)، تا«حَکَم میان» (میانجیگری مربوط به حکمیت در موارد بنبست ) و از میانجیگری بین افراد گرفته تا جریانات حل اختلاف عمومی چند ساله و چند طرفه.