ورای فرهنگ رقابت

119 زیر آمده است، در این زمینه گفتگو و مناظره بطور فزایندهای الگوهائی متضاد به شمار میآیند:  گفتگو گروهی است، دو یا چند طرف با یکدیگر برای رسیدن به درکی مشترک میکوشند. مناظره مخالفتآمیز است ، دو طرف با یکدیگر مخالفت میکنند و میکوشند ثابت کنند که دیگری برخطاست.  در گفتگو، هدف، یافتن زمینۀ مشترک است ، در مناظره هدف پیروزی است.  در گفتگو فرد به حرفهای طرف (یا طرفهای) دیگر گوش میدهد تا درک کند و به معنا و توافق برسد، در مناظره فرد به سخنان طرف مقابل گوش میدهد تا عیبهای آن را پیدا کند و دلیل مخالف بیاورد .  گفتگو نقطه نظر یک شرکت کننده را وسعت میبخشد وً احتمالا تغییر میدهد. مناظره نقطه نظر شرکت کننده را تحکیم میکند.  گفتگو امکان رسیدن به راه حلی بهتر از راه حلهای اولیه را فراهم میکند. مناظره از موضع اولیۀ فرد به عنوان بهترین راه حل دفاع میکند و سایر راه حلها را به حساب نمیآورد.  گفتگو رویکردی با ذهن باز ایجاد میکند، یعنی پذیرش نسبت به این که ممکن است فرد در اشتباه باشد، پذیرشی نسبت به تغییر. مناظره رویکردی با ذهن بسته ایجاد میکند، اراده و عزمی به برحق بودن.  در گفتگو، فرد بهترین فکر خود را ارائه میدهد و میداند که نظرات دیگران به جای این که آن را از بین ببرد، آن را بهتر میکند. در مناظره فرد بهترین فکر خود را ارائه میدهد و از آن در قبال سئوال دفاع میکند تا درستی آن را نشان بدهد.  گفتگو مستلزم تعلیق موقت باورهای خود است . مناظره مستلزم سرمایه گذاری و دل - سپاری کامل به باورهای خود است .  در گفتگو، فرد به جستجوی نقاط قوت مواضع دیگران می پردازد . در مناظره فرد به دنبال معایب و ضعفهای مواضع دیگری است.  گفتگو شامل علاقۀ واقعی به دیگری و دوری از رنجاندن و دورکردن اوست . مناظره شامل مخالفت با نظرات دیگری، بدون توجه به احساسات یا رابطۀ مربوطه است و اغلب طرف مقابل را ملامت و تحقیر میکند.