ورای فرهنگ رقابت

117 تعریف حیطۀ عمومی به عنوان حوزهای که مستلزم خصوصیات مردانه/خصمانه است ، در جهت بیرون راندن زنان از حیات اجتماعی عمل کرده است. 81 از این دیدگاه «واقع گرائی» مبتنی بر عرف جامعه که ممکن یا مناسب بودن هنجارهای همکاری و تعاون را در حیطۀ عمومی رد میکند، به نظر چیزی بیش از یک تعصب ظالمانۀ جنسی نمیآید. بسیاری از پژوهشگران طرفدار حقوق زنان از تأ کید روی مجاب کردن عقلانی انتقاد کردهاند، تأ کیدی کهً عملا زیربنای همۀ الگوهای ارتباط جمعی از جمله الگوهای هابرماس است . سالی میلر گرهارت i در نقدی بر فنون سخنوری از افلاطون و ارسطو گرفته تا زمان حال، چنین نتیجهگیری میکند که ارتباط جمعی بطور تاریخی به شیوهای مطالعه و آموزش داده شده که متناقض با نظریه و عمل زنانه باشد. این طور که گرهارت میگوید: «طی قرون فرض بر این بوده و هست که هدف سخنوری، مجابکردن است و نقش «گوینده/ فاتح»، نقش « گفتگو/تسخیر » است. 80 گرهارت این الگوی جدلی یاِ تسخیری مجاب ساختن را با خشونت یکی به شمار میآورد و تا آنجا ادامه میدهد که بگوید وکلای حقوقی، سیاستمداران حزبی و سایرینی که در هنر مجاب کردن عقلانی ماهرند: میتوانند به خود ببالند که افرادی منطقی هستند که گفتمان متمدنانه را بر جنگ ترجیح دادهاند. با این حال...تفاوت بین یک استعار ۀ مجاب کننده و یک حملۀ خشونت بار توپخان های مبهم و ًمسلما ناشی از تفاوت در میزان است تا در نوع. گفتمان منطقی ما که تصور می شود نسبت به جنگ و بربریت پیشرفت زیادی است ، در واقع شکل ظریفی از قدرت حق میآورد است . استادان سخنوری و بلاغت نسلی از متخصصین جنگی را به بار آورد هاند که در مانورهای عاطفی ماهر [و] در تدارکات ذهنی و فکری ورزیده هستند. 92 درست است ، ارتباط بین الگوی جدلی مجابکردن و خشونت جسمانی فقط استعاری است و کسانی هستند که میگویند تمایز چندانی بین رقابت کلامی و جنگ وجود ندارد . در نمودار خصومتگرائی /تعاون که در شکل 4 کشیده شده، مجابکردن عقلانی به وضوح به سمت راست خیلی نزدیکتر است تا به خشونت جسمانی. اما برخی از طرفداران حقوق زنان مانند گرهارت چنین میگویند که انتخاب بین مجابکردن عقلانی و خشونت جسمانی اغلب انتخاب کاذبی است . گرهارت به عنوان جانشینی برای هر دوی آنها الگوئی را برای ارتباط مطرح میکند که از آنچه وی آن را علاقۀ زنانه «به فضا، گوشکردن و دریافتکردن در یک حالت جمعی و نه رقابتی» میداند، اخذ شده است. 83 وی میگوید که چنین الگوئی بازتابی از «زنانه شدن سخنوری است .» 84 i Sally Miller Gearhart