ورای فرهنگ رقابت

113 ارتش علاوه بر دریغ کردن مقادیر عظیمی از منابع مالی و انسانی از تلاشهای سازندۀ اجتماعی و زیست محیطی حتی در زمان صلح هم یکی از بدترین سوابق زیست محیطی را در میان صنایع مدرن دارد. 66 در زمان جنگ، خسارات زیست محیطی از این هم بیشتر است . تخریب زیست محیطی از برگ و سبزهزدائی ویتنام گرفته تا سوزاندن حوزههای نفتی خلیج فارس، به نحو روزافزونی به یک تدبیر نظامی مشروع بدل گشته است و فنآوری های جدید و زیاد نظامی شامل مینهای زمینی، سلاحهای شیمیائی و بیولوژیکی ، سلاحهای اتمی و حتی سلاحهای سنتی که حال از ضایعات رادیواکتیو ساخته میشوند، همه خطرات زیست محیطی جنگ را افزایش میدهند. میتوان ثابت کرد که بشریت برای اولین بار در تاریخ، توان نظامی آن را پیدا کرده است که این سیاره را برای بسیاری از گونهها از جمله خود انسان غیر قابل سکونت سازد. اما حتی ا گر چنین سناریوی فاجعهآمیزی هرگز به وقوع نپیوندد ، ما باز هم از قبل با تخریبهای محلی و منطقهای که با آزمایشات ، تمرینات و مقابلههای نظامی ا یجاد کردهایم، بخشهای وسیعی از کرۀ زمین را ًعمدتا غیرقابل سکونت ساختهایم. برای این که بحث نظامی گری را کامل کنیم، بگوئیم که بسیاری از هواداران محیط زیست این را نیز خاطرنشان میکنند که درست است که جنگ و آمادگی برای جنگ روز به روز انحطاط بیشتری در محیط زیست به وجود میآ ورد، اما انحطاط زیست محیطی هم به نوبۀ خود منجر به عدم امنیت نظامی بیشتر و جنگ میشود. 67 تحلیل گران دفاعی که طالب تجدیدنظر در الگوی نظامی ملی که بر جامعه حا کم شده است ، کمکم تشخیص میدهند که «امنیت زیست محیطی » روز به روز به عامل مهمتری در امنیت ملی تبدیل میشود. 68 این امکان وجود دارد که مبارزه بر سر آب پا ک، زمین قابل کشت و بسیاری از منابع دیگر زیست محیطی به مهمترین علل تعارضات بین المللی در قرن 40 تبدیل شود. طنز در این جاست که عدم کارآئی نظام سیاسی جهانی که میتوان آن را تا حدی ناشی از رقابتهای سیاسی و اقتصادی کهً قبلا مورد بحث قرار گرفت، دانست، علل ریشهای این عدم امنیت زیست محیطی هستند. در نتیجه در مارپیچی از عدم کارآئی زیست محیطی (و همچنین اجتماعی ) خصومتگرائی، عدم امنیت ایجاد میکند و عدم امنیت خصومتگرائی بیشتر را. در نتیجه ، از نظر بسیاری از هواداران محیط زیست، عجز مؤسسات سیاسی معاصر از کنارآمدن با محیط زیست نشانگر چیزی بیش از شکست اخلاقی یا فکری افراد سیاستمدار است و ساختارهای خصمانۀ سیاستهای رقابتی، ملیگرائی رقابتی و