عبدالبهاء و تولد انسان

خواسته. چرا ما این موهبت را از دست بدهیم؟ چرا این نور را به ظلمت تبدیل کنیم؟ چرا این حیات را مبدل به ممات نماییم؟ ۳۹\؟ چرا این محبت و الفت را مبدل به حسد و بغض کنیم در سخنرانیهای عبدالبهاء همــه ی تعالیم بهاءاللّه شرایط لازم برای تحقق صلح میباشند. ترک تقالید، ترک تعصبات، برابری زن و مرد، عدالت اقتصادی، زبان مشترک جهانی، حقوق بشر، جدایی دین از سیاست، آموزش و پرورش عمومی و همه ی دیگر تعالیم، به ویژه اصل وحدت عالم انسانی از مفهوم صلح راستین ناگسستنی میباشند. بدین ترتیب همه ی این مباحث، بحثی است در مورد صلح عمومی . آیین بهائی نه تنها از ایران برخاسته است، بلکه با روح فرهنگ شامخ و شکوه مند ایران پیوندی یگانه و استوار دارد. آیین فرخنده ی زردشت جلوه ی شگرفی از فرهنگ تسامح و بردباری در ایران بود. به همین جهت، ایران باستان بردباری فرهنگی و مذهبی و مبادله ی فکری و شکیبایی مذهبی را تشویق نمود و در زمان نامدارانی چون کورش دادگر، ایران مهد تمدن و خلاقیت فرهنگی و علمی و سیاسی گردید. همین روحیه ی تسامح و بردباری بود که در قرن های اولیه ی اسلام به مبادله ی فرهنگی و خلاقیت فکری منجر شد. اما متأسفانه به تدریج به خاطر جهالت بسیاری از علما و تحکّم نابردباری مذهبی، این روحیه ی تحقیق و بردباری سرکوب گشت و به جای آن فرهنگ تکفیر، تقلید، سنت پرستی و نفرت از بیگانگان توسط سران مذهبی و سیاسی تشویق گردید . اما در نیمه ی قرن نوزدهم، در اندیشه ی بهاءاللّه روحیه ی بردباری و تسامح فرهنگی ایرانی جلوه ی بدیعی یافت. همانند زردشت که از ایران بپا خاسته بود، بهاءاللّه نیز از ایران قیام کرد. اماروحیه ی تسامح و بردباری در اندیشه ی او شکلی جهان شمول به خود گرفت و در نتیجه، آرمان بهاءاللّه پلی برای ارتباط و آشتی خلاق در جهان میگردد . هدف بهاءاللّه از نوشته هایش دعوت مردم دنیا به صلح جهانی و یگانگی عالم انسانی بود. به همین دلیل است که او جنگ و حمله ی نظامی را برای حل مشکلات بین المللی و ایجاد صلح، دمکراسی و عدالت در کشورها روشی بیهوده و زیان مند می شمرد. بهاءاللّه نه تنها اصل صلح جهانی را سرلوحه ی تعالیم خود قرار داد، بلکه به علاوه در نوشته ی خود، به نام سوره ی هیکل، زمامداران سیاسی و روحانی آن زمان را ۲۵۹ – ۲۶۰ ، صص ۲ ) : خطابات، ج ۳۹( پ 72