عبدالبهاء و تولد انسان

فرهنگ مردسالاری از زن به عنوان مجموعه ای جسمانی از شهوات و نفس اماره، و نه موجودی خردمند و خردورز و روحانی، در واقع توجیه این خشونت و ددمنشی اجتماعی و تقلیل زنان به حیطه ی طبیعت بوده و میباشد. باز به همین جهت است که زنان صرفاً از طریق نقش جسمانی خویش در فعل تولید مثل، مورد تعریف قرار گرفته و مفهوم مادر بودن به عنوان ابزاری برای سلب حقوق زنان از مشارکت در اجتماع و اقتصاد و سیاست مورد استفاده قرارگرفته است . اما عبدالبهاء با تأکید بر جنبه ی انسانی زن و مرد، خاطرنشان میسازد که با تعلیم و تربیت برابر، تواناییها و خلاقیت و خردورزی زنان و مردان به یک سان خواهد بود. از این روست که هر نوع نابرابری حقوقی زن و مرد، دروغ و توهینی به انسانیت هر انسان است. از آنجاست که تأکید عبدالبهاء به برابری حقوق زنان و مردان، همواره ضرورت آموزش و پرورش زنان را خاطرنشان میسازد. در سخنرانیهای عبدالبهاء، نفی مردسالاری اهمیت ویژه و یگانهای دارد. نه تنها این نوع بخصوص انسان زدایی، یعنی تقلیل ارزش و حقوق انسانها به ورطه ی بدن و بیولوژی نفی انسانیت نیمی از جمعیت دنیا است، بلکه به علاوه این نوع به خصوص انسان زدایی، نقش یگانه و خطیری در منطق عمومی انسان زدایی دارد . همان گونه که جامعه شناسان واقفند، فرهنگ مردسالاری از ابتدا فرهنگ خشونت را تشویق و توجیه میکند و هر آن چه که بیگانه و متفاوت است را به عنوان پدیداری که حیثیت و شرف جنسی ایشان را مورد خطر و تهدید قرار میدهد، تلقّی میکند. از این روست که جنگ و پرخاشگری و کشتار دیگری به شکل دفاع از شرف و ناموس و غیرت مردانه قلمداد میشود. آن چه که بیش از هر چیز دیگر اهمیت مردسالاری را در توجیه انواع گوناگون انسان زدایی مشخص مینماید، این واقعیت است که همانگونه که عبدالبهاء بارها خاطرنشان کرد، زنان به عنوان مادر، مربی همه ی نوع بشرند و در نتیجه نظام مردسالاری به پرورش و توجیه نظامی منجر میگردد که در آن نه تنها زنان، بلکه مردان نیز به دلیل آموزش و پرورش نارسا، از انسانیت و قوای راستین خود محروم و ممنوع میشوند. عبدالبهاء میگوید : و همچنین وحدت نوع را اعلام نمود که نساء و رجال کلّ در حقوق مساوی، به هیچ وجه امتیازی در میان نیست، زیرا جمیع انسانند، فقط احتیاج به تربیت دارند. اگر نساء مانند رجال تربیت شوند، هیچ شبهه ای نیست که امتیازی نخواهد ماند، زیرا عالم انسانی مانند طیور محتاج به 59