عبدالبهاء و تولد انسان

و اجباری و واحد، دوم آزادی راستین، سوم وحدت خط و لسان،و چهارم تساوی حقوق زن و مرد است . در این نوشته، نه به بحث تفصیلی در مورد این اصول، بلکه به بررسی ارتباط متقابل آنها با مفهوم تولد انسان و اتحاد شرق و غرب توجه مینماییم. تأکید بر تعلیم و تربیت عمومی، اجباری، و واحد ارتباطی ناگسستنی و ضروری با مفهوم آزادی راستین و در نتیجه تولد انسان دارد. اما آن چه که حیطه ی اشیاء بیجان و اصولاً حیطه ی طبیعت را تعریف مینماید، دقیقاً این است که پدیدارهای طبیعی فاقد آزادی و استقلال از محیط طبیعی خود میباشند. بدین ترتیب است که تضاد قلمرو انسان با قلمرو اشیاء به شکل تفاوت فرهنگ با طبیعت جلوه گر میشود. بر خلاف قلمرو طبیعت، قلمرو فرهنگ مخلوق و محصول خود انسان است. به همین دلیل است که قلمرو فرهنگ قلمرو پویایی و خلاقیت و تغییر است. به عبارت دیگر، قلمرو فرهنگ قلمرو “تاریخ”، یعنی داستان دگرگونگی و خودسازیِ انسان و فرهنگش می باشد. بدین ترتیب محیط زندگی انسان صرفاً محیطی “طبیعی” نبوده، بلکه اساساً محیطی فرهنگی است. آدمی نه بر اساس قوانین تغییر ناپذیر فیزیک و شیمی، و نه بر اساس فرمانروایی ایستای غرائز، بلکه بر اساس منطق خودساخته ی فرهنگ دست به عمل می زند. این است که حیطه ی انسان دقیقاً بر اساس این پویایی و استقلال و خود مختاری تعریف میشود . ظهور انسان، به عنوان انسان و رهایی انسان از قلمرو طبیعت و تنازع بقا، در حقیقت اثبات تعریف فرهنگی انسان و آزادی اوست. اما به همین جهت است که آموزش و پرورش عامل عمده ی تعریف انسان و مایه ی تشخص و تمایز آدمی از پدیدارهای سنگ واره و بیجان میگردد. تأکید بر آموزش و پرورش، تأکید بر این نکته است که آدمی به عنوان موجودی فرهنگی و بر اساس خودآگاهی و روحش مورد شناسایی قرار میگیرد. آموزش و پرورش در واقع ظهور و رشد قوای روحانی، هشیاری و آزادی انسان است. با آموزش و پرورش، رفتار آدمی بر اساس نه انگیزه ها و خواهشهای آنی، بلکه بر اساس ارزشهای عمومی و روحانی امکان پذیر میگردد . اما هر فرهنگی به معنای آزادی و رهایی انسان از عرصه ی تنازع بقا نیست. چنانکه دیدیم، اگر فرهنگ جامعه توجیه سنت پرستی و بیگانگی و تعصب و پیش داوری باشد، در آن صورت این فرهنگ از خویشتن بیگانه میگردد، بدین معنی که ابزار انحطاط انسان به طبیعت میگردد. بدین ترتیب راه رهایی انسان از طبیعت، تأکید بر پرورش آن نوع فرهنگی است که ویژگی و ساختار آن بر اصل عمومیت و یگانگی، یعنی سازگار 55