عبدالبهاء و تولد انسان

دین الهی یک دین است، زیرا حقیقت است و حقیقت تعدد قبول نکند. این اختلافی که ملاحظه میکنید در ادیان الهی، مثل اختلاف انسان است از بدایت حیات تا نهایت حیات. مثلاً، آن که الان پیر است، همان انسان جنین است. هر قدر که متفاوت و مختلف است و به حسب ظاهر اختلاف دارد، ولی باز انسان واحد است. همین طور دین الهی هر چند ظواهر آن در ایام انبیأ مختلف است، لکن حقیقت واحد است. پس باید به آن حقیقت متوسل شویم تا کل ملل عالم متفق شوند تا این نزاع و جدال به کلی زائل شود. جمیع بشر متحد و متفق شوند. از خدا میخواهم که شماها سبب وحدت عالم انسانی شوید تا جمیع بشر دست ۳۱\ . در آغوش یکدیگر نمایند و عزت ابدیه عالم انسانی جلوه نماید آن چه که تدینِ مرسوم را مشخص مینماید، دقیقاً همین تحریف است. یعنی فرع را اصل گرفتن و اصل را فراموش کردن. نتیجه ی این مطلب این است که به جای آن که وحدت و یگانگیِ ادیان مورد تأکید قرار گیرد، تعارض و تضاد ادیان برداشت میشود و در نتیجه بیگانگی و اختلاف و خشونت و نفرت به عنوان اراده ی خدا رایج و توجیه میگردد . اما عبدالبهاء صرفاً به توضیح لزوم این بازسازی اکتفاء ننمود. آن چه که عبدالبهاء در سفر به غرب انجام داد، در طول تاریخ ادیان بی نظیرست. عبدالبهاء به کلیسا رفت تا از حقانیت پیامبر اسلام دفاع کند و مسیحیان را به آشتی و صلح با مسلمانان و احترام به اسلام دعوت کند. عبدالبهاء به کنیسه ی یهودیان رفت تا از حقانیت مسیح و محمد دفاع کند و به آنان گوشزد کند که این احترام متقابل باعث دوستی و تفاهم و یگانگی و صلح میگردد. عبدالبهاء خطاب به همگان از وحدت ادیان سخن گفت و لزوم دین را به شکل لزوم فرهنگ وداد، عمومیت، ترک نژادپرستی، ترک مردسالاری، ترک استعمار و پرخاشگری، ترک دشمنی شرق و غرب و ترک ملیت پرستی پرخاشگر و نژادپرست تعریف نمود . اصل وحدت ادیان، انطباق دین با خرد و دانش و این که دین باید سبب مهرورزی و اتحاد بشود، همگی نیازمند اصل دیگری میباشد و آن اصل تکامل ادیان ۱۸۵ – ۱۸۹ ) : عبدالحمید اشراق خاوری: پیام ملکوت، صص ۳۱( پ 52