عبدالبهاء و تولد انسان

چند وقت در محبت و الفت، همت صرف نماییم، اگر دیدیم ضرر دارد ۱۰\ بر گردیم در اندیشه ی عبدالبهاء مفهوم خداوند بر اساس عشق و محبت و وحدت تعریف میگردد. اوست که همه ی انسانها را خلق کرده، همه ی مخلوقاتش را دوست میدارد، به همه عنایت میکند و به همه فیض میبخشد. در اندیشه ی عبدالبهاء تنها دلیل این که خدا پیامبر میفرستد و دین میآورد، ترویج اصل وحدت و محبت و اتحاد و یگانگی و برابری همگان است. بدین ترتیب عصاره ی دین چیزی نیست، جز منطق یگانگی و عشق و حقوق بشر. از آنجاست که مردسالاری، حکم به نجاست غیر مؤمن، تکفیر دیگر مذاهب، تبعیض حقوقی میان گروههای مختلف، برده داری، تقلید یک انسان از انسانی دیگر، و اجتناب و دوری گزیدن از دیگر انسانها همگی ضد خدا و ضد دین و ضد تدین راستین است. خداوند، وحدت و عشق است و دین او نیز پیام اتحاد و ارتباط و برابری است. آن چه که متعصبان و مرتجعان مذهبی در سرتاسر دنیا بنام دین و تدین ترویج میدهند، جز دین ستیزی و خداستیزی هیچ نیست. به عنوان نمونه عبدالبهاء میگوید : حضرت بهاءاللّه اعلان فرمود که دین باید سبب الفت و محبت باشد، اگر دین سبب عداوت شود، نتیجه ندارد، بی دینی بهتر است، زیرا سبب عداوت و بغضاء بین بشر است و هر چه سبب عداوت است، مبغوض خداوند است و آن چه سبب الفت و محبت است، مقبول و ممدوح. اگر دین سبب قتال و درندگی شود، آن دین نیست، بی دینی بهتر از آن است، زیرا دین بمنزله یعلاج است، اگر علاجسببمرضشود، البته بیعلاجی بهتر است. لهذا اگر دین سبب حرب و قتال شود، البتّه بی دینی ۱۱\ . بهتر است شاید بتوان گفت که از بالاترین شکلهای این انسان زدایی، فرهنگ ارتداد است. در این فرهنگ که متأسفانه توسط بسیاری از متعصبان و سنت پرستان مذهبی به نام دین ارائه میشود، بزرگترین جرم و جنایت همانا آزادی اندیشه است. بدین ترتیب، اگر کسی اعتقاد مذهبی خود را عوض نماید، باید او را کشت. خوشبختانه در کشورهای ۸-۷ ، صص ٢ . ) : همان مأخذ، ج ۱۰( پ ٤٥-٤٤ ) : عبدالحمید اشراق خاوری: پیام ملکوت، صص ۱۱( پ 24