عبدالبهاء و تولد انسان

آشکار است که پیام عبدالبهاء، همانند پیام پدرش، دعوتی به انقلابی همه جانبه در مورد همه ی زوایای اندیشه و فرهنگ بشر میباشد. اما علاوه بر تعریف نوین از انسان، عبدالبهاء تعریف جدیدی از خدا، دین و تدین هم بدست میدهد. آن چه که معمولاً اصحاب ادیان، آن را دین و خداپرستی مینامند، در واقع به تعریف عبدالبهاء در بسیاری از مواقع ضد خدا و تدین ستیز میباشد. در تعریف جدید عبدالبهاء آن چه که عمومی است، الهی است و آن چه که خصوصی است، غیر الهی است. خدا بر اساس آن که فیضش عام و جهان شمول است، مورد تعریف قرار میگیرد. باران الهی بر همه میبارد و آفتاب خدا بر همه میتابد. خداوند در این بارش و تابش میان مؤمن و غیر مؤمن یا سیاه و سفید و یا فقیر و غنی و یا فرانسوی و آلمانی تفکیک قائل نمیشود. آن چه که الهی است، عمومی است. عبدالبهاء می گوید : ً در عالم انسانی دو قضیه است: عمومی و خصوصی. هر امری عمومی فوایدش بینهایت است و هر امری خصوصی فوایدش محدود. مثلا ملاحظه میکنی که مشروعی عمومی چقدر فواید دارد، لکن هر مشروعی خصوصی فوایدش محدود است. احکام عمومی فوایدش بسیار و سیاست عمومی بسیار مفید. مختصر هر امر عمومی فواید عظیم دارد. پس میتوانیم بگوییم، هر امر عمومی الهی است و هر امر خصوصی بشری. ملاحظه مینمایید که آفتاب بر همه میتابد، این اشراق عمومی و الهی است، اما این نور سراج خصوصی است و بشری. پس در عالم وجود اعظم ۹\. امور امر عمومی است هم چنین عبدالبهاء می گوید : هر امر عمومی الهی است و غیر محدود و هر امر خصوصی بشری و محدود. امور خصوصی را فدای امر عمومی نماییم. من این سفر را برای الفت شرق و غرب مینمایم. امیدوارم شما هم مدد نمایید. شش هزار سال است اوقات را به جنگ و جدال گذراندیم، نتایج آن را دیدیم. حال ٩٣ ، ص ۳ . ) : خطابات حضرت عبدالبهاء، ج ۹( پ 23