عبدالبهاء و تولد انسان

هواللّه خداوند عالم جمیع را از تراب خلق فرموده جمیع را از یک عناصر خلقکردهکل را از یک سلاله خلق نموده جمیع را در یک زمین خلقکرده و در ظلّ یکآسمان خلق نموده و در جمیع احساسات مشترک خلق فرموده. هیچ تفاوتی نگذاشته جمیع را یکسان خلقکرده. جمیع را رزق میدهد جمیع را می پروراند جمیع را حفظ میفرماید بجمیع مهر بان است. در هیچ فضل و رحمتی تفاوتی بین بشر نگذاشته انبیا را مبعوث فرموده تعالیم الهی فرستاده و آن تعالیم الهی سبب الفت بین بشر است سبب محبّت بین قلوب است. اعلان وحدت عالم انسانی فرموده آن چه را موانع اتّحاد است مذمّت میفرماید و هر چه سبب اتّفاق و اتّحاد است مدح مینماید جمیع بشر را بر اتّحاد در جمیع مراتب تشو یق میفرماید. جمیع انبیای الهی بجهت محبّت بین بشر مبعوث شدند. جمیعکتب الهی بجهت اتّحاد عالم انسانی نازل شده. جمیع انبیا خادم حقیقت بودند و تعالیمشان جمیع حقیقت و حقیقت یکی است تعدّد قبول نکند لهذا اساس ادیان الهی جمیعاً یکی است لکن با وجود این نهایت اسف است که تقالیدی بمیان آمدهکه ابداً دخلی باساس تعالیم انبیا ندارد. چون این تقالید مختلف است لهذا سبب اختلافشده و بین بشر نزاع و جدال حاصلگشته و حرب و قتال بمیان آمدهکه بنیان الهی را خراب میکنند مانند حیوانات درّنده یکدیگر [را] میکشند خانمان یکدیگر را خراب مینمایند مملکت یکدیگر را ویران میکنند. خدا انسان را بجهت محبّت خلق فرموده بعالم انسانی تجلّی محبّت نموده سبب اتّحاد کائنات محبّت بوده جمیع انبیا مروّج محبّت بودهاند. حالا انسان مقاومت رضای الهی میکند بآن چه مخالف رضای الهی است عمل مینماید. لهذا از بدایت تاریخ تا بحال عالم راحت ننموده همیشه حرب و قتال بوده همیشه قلوب از همدیگر متنفّر بوده و بآن چه مخالف رضای الهیست عاملند. هر محارباتی 159