عبدالبهاء و تولد انسان

رسد باید احوال و اطواری داشته باشد که سزاوار سنّ بلوغ است. همینطور این عالم امکان چون ترقّی کرده باین درجه رسیدهکه قرن انوار است قرن ظهور اسرار است قرن فضائل عالم انسانیست قرن روز خداست قرن ملکوت ابهی است باید ما بآن چه سزاوار این قرن است رفتار نمائیم چهکه امکان بدرجهٴ بلوغ رسیده و اگر تا بحال بدرجهٴ بلوغ نرسیده قر یب ببلوغ است. ملاحظهکنید که دائرهٴ عقول و دائرهٴ افکار چه قدر اتّساع یافته اکتشافاتجدیده چه قدر زیاد شده تأسیسات عظیمه چه قدر ظهور یافته صنایع بدیعه چه قدر جلوه نموده علوم نافعه چه قدر انتشار یافته. با وجود این مواهب الهیّه آیا سزاوار استکه بشر در در یای مادّیّات مستغرق باشد در عالم طبیعت اسیر باشد؟ این قرن قرنیستکه قوای معنو یّهٴ انسان جلوه نموده کمالات روحانیّهٴ انسان ظاهر گردیده نورانیّت عالم انسانی باهر شده فیوضات لانهایهٴ الهی جلوه نموده و چونکمالات جسمانی باعلی درجه رسیده همینطورکمالات روحانی باید باعلی درجه برسد تا ظاهر و باطن انسان روشن گردد و سعادت دنیو یّه و سعادت ملکوتیّه هر دو حاصل شود فضائل طبیعیّه و فضائل الهیّه همه ظاهر گردد. هرچند فکر انسان مرآت حقایق اشیاست یعنی در انسان قوّه ئی هستکه آن قوّه کاشف حقایق است همینطور حقیقت انسان مرآت انوار ملکوت است استعداد داردکه حقایق ملکوتیّه در او جلوه کند و اسرار الهیّه در او ظاهر گردد و صور ملأ اعلی در او انطباع یابد. پس اگر هر دو جهت یعنی جهت جسمانی و جهت روحانی هر دو ترقّی نماید آنوقت حقیقت انسانیّه در نهایت جمال وکمال جلوهکند. الحمد للّه خداوند در این قرن هر بابی را بر ما گشوده هر شمعی را برای ما روشن نموده باران رحمتش جمیع را احاطهکرده نسیم عنایتش وز یده از هر جهت اسبابکمال از برای ما فراهم نموده. جائز نیستکه ما این مواهب الهیّه را هدر دهیم این فیوضات رحمانیّه را هدر دهیم این انوار لاهوتیّه را هدر دهیم. باید بجان و دل بکوشیم تا این 147