عبدالبهاء و تولد انسان

در آنجا جمعگردد آنوقت ملاحظه میشودکی فقیر استکی غنی و زرّاعی که فقط بقدر خوراک و مخارج خود حاصل بدست آورده اند از آنها چیزیگرفته نمیشود. باری جمیع حاصلات و مالیات که جمع شده در انبار عمومی جمع میشود و اگر عاجزی در ده موجود بقدر قوت ضروری باو داده میشود و از طرف دیگر شخص غنی که فقط پنجاه هزار کیلو لازم دارد ولی پانصدهزار کیلو حاصلات بعد از مصارفات دارد لهذا دو برابر عشر از او گرفته میشود و در آخر سال هر قدر در انبار زیادی مانده خرج مصارف عمومی میشود . این مسئلهٴ اشتراکیّون بسیار مهمّ است و باعتصاب مزدوران حلّ نخواهد شد. باید جمیع دول متّفق شوند و یک مجلسی قرار دهند که اعضاء آن از پارلمانهای ملل و اعیان منتخب گردد و آنها در نهایت عقل و اقتدار قراری بدهند که نه مالیّون ضرر زیادی بکنند و نه عمله ها محتاج باشند در نهایت اعتدال قانونی بنهند بعد اعلانکنند که عمله ها حقوقشان در تحت تأمینات محکم است و همچنین حقوق مالیّون حفظ میشود و چون این قرار عمومی برضایت هر دو طرف مجریگردد اگر اعتصابی اتّفاق افتد جمیع دول عالم بالتّمام مقاومتکنند والّا کار بخرابیهای زیاد میکشد علی الخصوص در ارو پا معرکه خواهد شد و از جمله یکی از اسبابهای حرب عمومی در ارو پا همین مسئله است. مثلاً اصحاب اموال یکی معدن دارد یکی فابر یقه دارد اگر ممکن باشد صاحبان معادن و فابر یقه در منافع با کارگران شر یک باشند معتدلانه از حاصلات صدی چند بعمله جات بدهند تا عمله غیر از مزد نصیبی نیز از منافع عمومیّهٴکارخانه داشته باشد تا بجان در کار بکوشد در آینده احتکار باقی نمیماند مسئلهٴ احتکار بکلّی بهم میخورد. و همچنین هر فابر یقه که ده هزار سهم دارد از این ده هزار سهم از منافع دوهزار سهم را باسم کارگران نمایند که مال 127