عبدالبهاء و تولد انسان

استکه جام وفا بخشد و اعدا را درّ عطا مبذول دارد حتّی ستمگر بیچاره را دستگیر شود و هر خصم لدود را یار ودود. این است وصایای جمال مبارک این است نصایح اسم اعظم. ای یاران عز یز جهان در جنگ و جدال است و نوع انسان در نهایت خصومت و وبال. ظلمت جفا احاطه نموده و نورانیّت وفا پنهان گشته جمیع ملل و اقوام عالم چنگ تیز نموده و با یکدیگر جنگ و ستیز مینمایند. بنیان بشر استکه زیر و ز بر است هزاران خانمان استکه بی سر و سامان است. در هر سالی هزاران هزار نفوس در میدان حرب و جدال آغشته به خاک و خون است و خیمهٴ سعادت و حیات منکوس و سرنگون. سروران سرداری نمایند و بخونر یزی افتخار کنند و بفتنهانگیزی مباهات نمایند. یکی گو ید که من شمشیر بر رقاب امّتی آختم و دیگری گو ید مملکتی با خاک یکسان ساختم و یکیگو ید من بنیاد دولتی برانداختم. این است مدار فخر و مباهات بین نوع بشر. در جمیع جهات دوستی و راستی مذموم و آشتی و حقّپرستی مقدوح. منادی صلح و صلاح و محبّت و سلام آئین جمال مبارک استکه در قطب امکان خیمه زده و اقوام را دعوت مینماید. پس ای یاران الهی قدر این آئین نازنین بدانید و بموجب آن حرکت و سلوک فرمائید و سبیل مستقیم و منهج قو یم پیمائید و بخلق بنمائید. آهنگ ملکوت بلند کنید و تعالیم و وصایای ربّ ودود منتشر نمائید تا جهان جهان دیگر شود و عالم ظلمانی منوّر گردد و جسد مردهٴ خلق حیات تازه جو ید هر نفسی بنفس رحمانی حیات ابدیّه طلبد. این زندگانی عالم فانی در اندک زمانی منتهیگردد و این عزّت و ثروت و راحت و خوشی خاکدانی عنقر یب زائل و فانی شود. خلق را بخدا بخوانید و نفوس را به روش و سلوک ملأ اعلی دعوتکنید. یتیمان را پدر مهر بانگردید و بیچارگان را ملجأ و پناه شو ید. فقیران را کنز غنا گردید و مر یضان را درمان و شفا. معین هر مظلومی باشید و مجیر هر محروم. در فکر آن باشید که خدمت بهر نفسی از نوع بشر نمائید و 110