عبدالبهاء و تولد انسان

هواللّه ای اهل عالم چون در جمیع عالم سیر و سیاحت نمائید آن چه معمور است از آثار الفت و محبّت است و آن چه مطمور است از نتائج بغض و عداوت. با وجود این عالم بشر متنبّه نشود و از این خواب غفلت بیدار نگردد باز در فکر اختلاف و نزاع و جدال افتد که صفّ جنگ بیاراید و در میدان جدال و قتال جولان کند. و همچنین ملاحظه در کون و فساد و وجود و عدم نمائید که هر کائنی از کائنات مرکّب از اجزاء متنوّعهٴ متعدّده است و وجود هر شیئی فرع ترکیب است یعنی چون بایجاد الهی در بین عناصر بسیطه ترکیبی واقعگردد از هر ترکیبیکائنی تشکیل شود جمیع موجودات بر این منوال است و چون در آن ترکیب اختلال حاصلگردد و تحلیل شود و تفر یق اجزاء گردد آنکائن معدوم شود یعنی انعدام هر شیء عبارت از تحلیل و تفر یق اجزاست. پس هر الفت و ترکیب در بین عناصر سبب حیات است و اختلاف و تحلیل و تفر یق سبب ممات. بالجمله تجاذب و توافق اشیاء سبب حصول ثمره و نتائج مفیده است و تنافر و تخالف اشیاء سبب انقلاب و اضمحلال است. از تآلف و تجاذب جمیع کائنات ذی حیات مثل نبات و حیوان و انسان تحقّق یابد و از تخالف و تنافر انحلال حاصلگردد و اضمحلال رخ بگشاید. لهذا آن چه سبب ایتلاف و تجاذب و اتّحاد بین عموم بشر است حیات عالم انسانیست و آن چه سبب اختلاف و تنافر و تباعد است علّت ممات نوع بشر است. و چون بکشتزاری مرور نمائی و ملاحظه کنی که زرع و نبات و گل و ریاحین پیوسته است و جمعیّتی تشکیل نموده دلیل بر آن استکه آن کشتزار و گلستان بتر بیت دهقان کاملی انبات شده است و چون پر یشان و بی ترتیب مشاهده نمائی دلیل بر آن استکه از تر بیت دهقان ماهر محروم و گیاه تباه خودروئیست. پس واضح شد که الفت و التیام دلیل بر تر بیت مر بّی حقیقی 107