عبدالبهاء و تولد انسان

نهایت مشقّت و بلایا تحمّل نمود. همیشه مسجون و معذّب بود و در نهایت تعب ولی در زندان این ایوان رفیع را بنیان نهاد و در تاریکی سجن باین نور پرتو بر آفاق انداخت. بهائیان را نهایت آرزو اجراء این تعالیم است و بجان و دل میکوشند که جان خو یش را فدای این مقصد کنند تا نور آسمانی آفاق انسانی را روشن نماید. من بینهایت مسرورمکه در این محفل محترم با شما گفتگو مینمایم و نهایت رجا دارم که این احساسات وجدانی من در نزد شما مقبولگردد و در حقّ شما دعا مینمایم که باعظم مراتب عالم انسانی موفّق و مؤ یّد گردید. ع ع 105