صد مناجات از حضرت عبدالبهاء

۶۴ هُو الله خداوندا مهربانا کریما رحیما ما بندگان آستان توئیم و جمیع در ظلّ وحدانیّت تو آفتاب رحمتت بر کلّ مشرق و ابر عنایتت بر کلّ می بارد الطافت شامل کلّ است و فضلت رازق کلّ جمیع را محافظه فرمائی و کلّ را بنظر مکرمت منظور داری ای پروردگار الطاف بی پایان شامل کن نور هدایت برافروز چشم ها را روشن کن دلها را سرور ابدی بخش نفوس را روح تازه ده و حیات ابدیّه احسان فرما ابواب ع رفان بگشا نور ایمان تابان نما در ظلّ عنایتت کلّ را متّحد کن و جمیع را متّفق فرما تا جمیع انوار یک شمس شوند امواج یک دریا گردند اثمار یک شجر شوند از یک چشمه نوشند از یک نسیم به اهتزاز آیند از یک انوار اقتباس نمایند توئی دهنده و بخشنده و توانا. ع ع مجموعه مناجاتها حضرت عبدالبها ء شمارۀ ۵۲