صد مناجات از حضرت عبدالبهاء

۳۷ ای خداوند بیمانند این یار عزیز را بپرور و تارکش را به افسر عطا زینت و زیور بخش دیهیم جهانبانی جهان جاودانی ده و اکلیل موهبت آسمانی بر سر گذار مشتاق دیدار بود در محفل تجلّی راه ده و آرزوی مشاهده می نمود پرتو لقا مبذول فرما پروانۀ مشتاق بود به شمع جمال نزدیک فرما بلبل پراحتراق بود به وصل گل فائز کن یارانش را یاوری فرما و صبر و قرار بخش و تحمّل و اصطبار عنایت کن تا در فرقتش از حرقت نجات یابند و از حرمان و هجرانش تسلّی قلب حاصل کنند توئی مقتدر توئی عزیز توئی معین توئی توانا و انّک لعلی کلّ شیء قدیر. ع ع یاران پارسی شمارۀ -۲۲۵ ص ۲۰۶